برعکس همه ی آنهایی که از روز اول مدرسه تنها از گریه ها ی خود می گویند.من می خواهم ا ز خوشحالی روز اول مدرسه بگویم :یکی از روزهای دهه ی اول آبان ماه سال 1343 شمسی بودودریک بعد از ظهرآفتابی مادرم(که خدا رحمتش کناد )با زن همسایه در پشت بام مسجد روستا -که در کنار خانه ی ما واقع شده بود .مشغول  جمع وجور کردن گندم های شیرزده بود که معمولا برای غذای زمستان آماده می کردند ومن هم که دوسه روزبودبه جهت تما م شدن قالین بیکار بودم تا قالین بعدی برای بافت آماده وسر کار روی دار قالین بافی کشیده شود ومن به کارخانه باز گردم درآن بعد ظهر آفتابی با یک بچه ی دیگر درکنار مادرم مشغول بازی گوشی ودوندگی بر اطراف گنبذ مسجد بودیم که نا گهان صدای بوق یک ماشین جیپ روسی چادری توجه ما را به خود جلب کرد با عجله به سمت ماشین رفتیم که سه نفر از آن پیاده شدند وبعد از سلام وعلیک با یک نفر از مردم روستابه سمت خانه های ده روانه شدند تا دوری بزنند و در کوچه های روستا قدم زنان از وضعیت ده باخبر شوندوآقای بهنیا به راهنما  و سپاه دانش تازه از شهر رسیده روستا را معرفی کند .من به پشت بام مسجد بر گشتم ودیدم یکی از مردان ده که فرزندش در کلاس ششم ابتدایی درروستا ی مجاور درس می خواندبرای مادرم تعریف می کرد ومی گفت چند روزپیش به شهر رفته بودم در شهر می گفتند : می خواهند برای تما م روستاها معلم مجانی بفرستند تا بچه ها را با سواد کنند.اوادامه داد : آقای بهنیا کارمند اداره ی ثبت اسنادبیرجند به همراه یک معلم (سپاه دانش ) ویک راهنمااز شهر آمده اند تا ده را به معلم نشان بدهند .خیلی خوب است کاش چند سال قبل این معلم ها را می فرستادند تا ما هم بچه های مان را به روستای خراشاد برای درس خواندن نمی فرستادیم.من که ازشنیدن حرفهای حاجی غلامرضا ذوق زده شده بودم ودر پوست نمی گنجیدم چون از دست استاد قالی باف که هرروز مرا کتک می زد دلم خون بود وحالا می توانستم به بهانه ی رفتن به مدرسه از کار قالیبافی سربازنم واز دست استاد راحت شوم ونفس تازه ای بکشم .دقایقی طول کشید تا سپاه دانش وراهنمای تعلیماتی وآقای بهنیا در کوچه های روستا چرخی زدند وبه میدان ده با ز گشتند و با یک مرد ازاهالی روستا کمی صحبت کردند وبعد سپاه دانش را به باغ آقای بهنیا بردند وبه برزگر باغ سپردند تا شب از او پذیرایی کندوراهنما ی سپاه دانش وآقای بهنیا-خداوند هردوراغریق رحمت خودگرداند- به شهربا همان ماشین باز گشتند.من هم شناسنامه ام را از مادرم گرفتم که صبح برای رفتن به مدرسه آماده باشم وآن شب از شادی خوابم نمی برد .خلاصه.فرداصبح شد وما در کنارجوی آبی که ازکنار میدان روستا واز میان خانه های ده می گذشت آب بازی می کردیم ومادرم داشت لباس می شست ودوسه مرد هم در میدان ده -که سربارریز-نام داشت منتظر بودندکه سپاه دانش با لباسهای مرتب واطوزده حدود ساعت:/07:30 بامدادبه میدان ده آمد وبعد از سلام وعلیک واحوال پرسی بادومردی که آنجا آماده بودند.حرفهایی زد ومعلوم شد که باید از مردم روستا با صدای بلند دعوت کنند تا شناسنامه های فرزندان مدرسه ای خود را بیاورند تا سپاه دانش اسم آنها را در دفترثبت کند وبه شهر برود وبرای آنها کتاب وقلم ودفتر وغیره تهیه کند وبه روستابر گردد .یک نفر با صدای بلند جارزد وفریادزد : اهای مردم ده !شناسنامه های بچه های خود را بیاورید تا اسم آنها رابرای مدرسه بنویسند ویک نفر برداشت وگفت کو؟بچه ای که به مدرسه برود. همه پشت کار قالیبافی هستندوکسی بچه نمی دهد که به مدرسه برود ومرد دیگری که حاجی محمد نام داشت وشوهر عمه ام بود، گفت:این بچه واشاره به من کرد ومن هم که خیلی ذوق مدرسه رفتن داشتم ودوازده سال وهفت ماه هم سن من بودپریدم توی خانه ی خود وشناسنامه ام را فورا آوردم  وبه دست شوهر عمه ام دادم تا او بدست سپاه دانش داد.سپاه دانش اولین اسمی را که برای مدرسه نوشت ویادداشت نمود.اسم من بود وکم کم مردم شناسنامه ها را آوردند واسم حدود سیزده (13) نفر را برای رفتن به مدرسه آقامعلم روزهای بعد یادداشت کرد وسپس.از مردم ده برای رفتن به شهر راهنمایی و کمک خواست  تاروانه ی شهر شود روستا از خودماشین نداشت واتوبوسی هم که از روستای شش کیلومترپایینتریعنی نوفرست  به شهر میرفت وغروب بر می گشت رفته بود .باز هم همان حاجی غلامرضا رفت والاغ خودرا آماده کرد ویک نالین رنگین نرم هم بر پشت الاغ گذاشت تا سپاه دانش با آن حدود 14 کیلومتر راه را بپیماید تا به لب جاده ی بیرجند -زاهدان برسد واز آنجا با ماشینهای عبوری که از زاهدان می آیند به شهربیرجند برودمن هم به سفارش صاحب الاغ مامور شدم همراه آقا معلم تالب جاده بروم والاغ را در آخر کار به روستا بر گردانم وآقا معلم رفت ودرخانه ی موقتی دیشب آماده شد وما هم با حاجی غلامرضاالاغ را به کنار قبرستان ده وکنار ّباغ آقای بهنیا آوردیم تا وقتی آقا معلم برسد بتواند سوار آلاغ شود .وقتی معلم آمد که راهی شهر شود پرسید چگونه باید سوار الاغ شوم وصاحب الاغ - الاغ را بکنار  بلندی برد وبا معذرت خواهی فراوان پرید بالای آلاغ وگفت : این جوری سوار شوید.بعدپایین آمد والاغ را ایستاده نگه داشت تا آقا معلم با زحمت سوارالاغ شد وراه افتادیم به سوی جاده.بعد از دوساعت به کنارجاده رسیدیم ونیم ساعتی هم طول کشید تا یک کامیون باری از سمت زاهدان آمد وبا خواهش والتماس آقامعلم روزهای بعدمن- سوار کامیون شدوبه شهر رفت ومن هم با خوشحالی آلاغ را سوارشدم وبه ده باز گشتم ولحظه شماری می کردم که چه وقت سپاه دانش ازشهر به روستا بر گردد؟سه روز طول کشید تا معلم از شهربه روستای ما کوچ نهارجان یا همان کوچ خراشاد برگشت ومقداری نقشه وسایل دیگر با خود از شهر آورده بودومن هم در تمام این سه شبانه روز نمی خوابیدم ومنتظر بودم معلم بیاید ومن زودتربه مدرسه بروم.شبی که سپاه دانش به روستا باز گشت .صبح روز بعد که 15 آبان ماه سال 1343 بود ما بعد از خوردن صبحانه آماده ی رفتن به کلاس  سپاه دانش شدیم وقبل ازرسیدن به باغ آقای بهنیا که معلم در آن جا مستقر بودوقرار بود در همان جابه مادرس بدهد،می خواندیم:خورشید خانم آفتاب کن  یک مشت برنج تو آب کن   ما بچه های کردیم  ازسرمایی بمردیم .سرانجام سپاه دانش ازخانه بیرون آمد وماراصدا زد که به پشت بام برویم ودر آفتاب درمقابل اتاق اومرتب بنشینیم وما هم این کار راکردیم.معلم به نزد ما آمد وسلام کرد واسم تمامی بچه ها رایک به یک پرسید.من آخرین نفری بودم که در کنار دیگران در سمت راست بچه ها قرار گرفته بودم .بعدگفت :بچه ها ! اسم من :محمد رضا شاهقلی است وشمامرا به اسم آقا معلم صدا کنید.آنگاه چند نقشه آورد وروی دیوار نصب کرد که روی یکی، چهار قوری بودوروی دیگری چهار آهوبودوروی دیگری چهار کاهوویا روی دیگری چهار سینی بود که یکی باسه تای دیگر فرق داشت ومثلا یکی از قوری ها دسته نداشت ویکی ازآهوها دم نداشت و.به همین طریق .ازتمای بچه هاخواست که :صدای آهو کاهورا با صدای بلندفریاد کنند وبگویند : اخرآهو وکاهو ٌصدای اودارد وبعد گفت درنوشتن هم آخر آهو صدای (او )دارود ونیز:گفت آخر قوری وسینی هم صدای :(ای) داردودرموردنقشه های بعدی هم همین طورتوضیح داد ووقتی از همه ی بچه ها خواست که در قوری ها چه فرقی می بینندهمه ی افراداشتباه پاسخ دادند ووقتی ازمن پرسید : شما بگو .گفتم :یکی از قوریها دسته ندارد ویکی از آهوهادم ندارد.پرسید اسم شما چیست ؟با خجالت گفتم:محمد حسن.آقا معلم خطاب به همه ی بچه ها گفتّ برای آقا محمد حسن دست بزنیدوهمه دست زدندوبا لاخره نزدیک ظهرگفت: بروید به خانه های تان وبعدازظهر ساعت 2 دوبار ه به کلاس بیایید وماهم عصر به کلاس آمدیم وبعداز توضیحات معلم ساعت 4 به خانه باز گشتیم در حالی که هیچ بچه ای هم گریه نکرده بود وهمگی هم از داشتن چنین معلم خوبی خوشحال بودیم ودر پوست خود از شادی نمی گنجیدیم.وبه اینترتیب روز اول ودوهفته ی اول مادر مدرسه صرف آموزش از روی نقشه ها شد وتا درسفربعدی آقامعلم از شهر برای ماکتاب ودفتر وقلم آورد واولین کلمه ای که به ما یاد داد :آب وبابا بودومن هم درسن دوازده سالگی به مدرسه پا نهادم ومن توانستم در طول یک سال مدرسه سه کلاس اول ودوم وسوم را بخوانم وسال بعد راهی کلاس چهارم در روستای مجاورینی خراشاد شوم. واکنون کهاین خاطراترابرای شما خوبان بیان می کنم 48 سال از آن تاریخ کذشته است واکنون بیش از چهل وبلاگ وبیش از 90 فتوبلاگ و آلبوم عکس در سایتهای ایرانی وجهانی ایجاد کرده ام د به نوشتن مشغولم موید باشید یادآن روز اول مدرسه بخیر .محمد حسن اسایش---

من آن حر خطاکارم            که بهر توبه خون بارم               شهادت دستم بدامانت (۲بار)

زکردارم پشیمانم            بدرگاه تو مهمانم             ترحم کن به مهانت، ترحم کن به مهانت

عزیز فاطمه شاها ! بر احوالم نظر بنما                   که درگرداب عصیانم ،که در گرداب عصیانم

من افسرده ، گمراهم ، زتو بخشش همی خواهم     سروجانم بقربانت ، سروجانم بقربانت  

من آن حر خطاکارم که بهر توبه خونبارم                شهادستم بدامانت شها دستم بدامانت--

زاول ره بتو بستم ، شها قلب تورا خستم           خطا ازمن ، نجات از تو ، شهادستم بدامانت

سر آوردو فدا سازم ،بعهد خود وفاکردم               که باشم از غلامانت،که باشم از غلامانت

من آن حر خطا کارم که بهر توبه خون بارم         دراین در یای طوفانی ، ره چاره مرا نبود

بفریادم برس اکنون بفریادم برس اکنون ---- خجالت دارم از رویت، نمودم رو کنون سویت

من آن حر خطاکارم که بهرتوبه خون بارم ---من افتادم بگردابم ،رهان ای شه زغرقابم

که جویم فضل واحسانت ،نظر دارم به غفرانت          شهادرمانده می باشم ، زخود شرمنده میباشم

کنونم بر سر خوانت  من آن حر خطاکارم               که بهر توبه خون بارم  که بهر توبه خون بارم شهادستم بدامانتشهادستم بدامانت

بگفتا حرنام آور بنزد سبط پیغمبر      نظر بنما به مهمانت      من آن حر خطاکارم که بهر توبه خون بارم

شادستم بدامانت ، شهادستم بدامانت-----

نقل از :معراج عاشورا -حسینعلی خوانساری -ص۴۹ -انتشارات اشرفی -میدان امام حسن -تهران --

شغل اصلي مردم روستاي كوچ از ايام قديم كشاورزي ودامداري وقاليبافي  وسبد بافي ونجاري وبعضي صنايع دستي وبافندگي چون جاجيم بافي-كرباس بافي -قاليچه بافي وسبد بافي وامثالهم بوده است در كار كشاورزي بيشتر محصولاتي چون : گندم وجو وسيب زميني -عدس -نخود -سير وپياز وشنبليله -شويد -لوبيا قرمز واز اين قبيل بوده است ومحصولات مهم سردرختي اين روستا عبارت بوده است از :انگور  سياه وانگور حسيني - سيب درختي وبه وگردو وتوت وكمي هم شاه توت -زرد آلو وآلبابالو وگوجه ي درختي وسنجد وانار وانجيروكشته توت يا همان توت خشك وبادام وبادمك كوهي كه به دك معروف است مهمترين محصول سردرختي كوچ گردوبوده است كه بانام جوز از آن ياد مي شود .شلغم وزردك محلي وچغندر هم از ديگر محصولات اين روستا بوده است ودر كنار آن مقداري هم سبزي از قبيل : نعنا -بادام تره -كوجه فرنگي -تره -سلمه .تره سيروچند نوع سبزي خوردن بوده است .زعفران هم از محصولاتي بوده است كه در بهار وتابستان احتياج به آب نداشته است وتنها در اوايل مهر ماه به آن آب مي داده اند .هواي اين روستا بسيار مطيوع وييلاقي بوده است .بطوري كه در بعضي از سالهادراول مهرماه آب كاملا يخ مي بسته است .سوخت مردم اين روستا در گذشته هيزم صحرا وكنده ي درختان بوده است ودر پنجاه ساله ي اخيرهم در كنار چوب وهيزم ازنفت هم استفاده مي كرده اند اما در زمستان كرسي هارا حتما با زغال چوب وآتش كنده گرم نگه مي داشته اند .در كار گله وگوسفند داري هم در گذشته اين مردم استاد بوده اند وانواع گوسفند وميش وبز وبزغاله وبره را وگاو گوساله را پرورش ميداده اند واز شير آنها انواع محصول خوراكي چون -ماست .دوغ وقروت كه حاصل جوشاندن دوغ است ونيز كره ي محلي وروغن زرد بدست مي آورده اند. در زمستان هم كه كار كشاورزي كمتر مي شده است اكثر مردان به كار سبد بافي وتختك برنج ريزي وشولگ قروت دان وسبد شلغم شويي وگاو سبد يا گوسبد وكالك بز وكرتي وسبدفنجان دان وسبددوك ريسي وامثال آن وحتي زنبر بافي مي پرداخته اند وزنان هم به كار قاليبافي يا دوك ريسي وريشتن پشم وپنبه وتهيه نخ براي قالين ويا تون كرباسبافي مشغول بوده اند .علاوه براين دراين روستا ملاهاي بزرگي بوده اند كه تعداي از اين ملاها بنامهاي : ملاهاشم- آخوند ميرمحمد- آخوند زين العابدين- آخوند مير هاشم -آخوند ملامصيب -آخوند ملامحمد حسن -آخوند ملامحمد علي _آخوند ملا محمد بخش الله - آخوند ملامحمد حسين -آخوندمير علي -آخوند ملاغلام حسين -ملاكربلايي حاج علي -كربلايي حاج غلامحسين -كربلايي علي افروز (از مداحان معروف واز دراويش سرشناس منطقه) -بوده است-از ميان معلمان اين روستا مي توان ازافراد ذيل نام برد :دكتر محمد رضا بهنيا فرزند مرحوم محمد بهنيا كه بهنيا خود اولين كارمند اين روستا در اداره ي ثبت اسناد وبعدا داگاه شهر بيرجند بوده است ودكتر بهنيا با نوشتن كتاب معروف بيرجند نگين كوير را همه بخوبي مي شناسند بعد از بهنيا معلمان ودبيران عباتند از :مرحوم محمدحسن عسكري-مرحوم محمد حسين حبيب نيا (دبير شيمي ) -محمد علي كوچي -غلامحسين كوچي -محمد گوچي -محمد حسن اسايش -محمد علي صبوري محمد كوچي -علي كوچي فاطمه كوچي -صديقه افروز-مرحوم محمد رضا افروز -زين العبدين كوچي -حسن رضا آزادگان وتعدادي ديگر كه اكنون نام آنها در خاطرم نيست -از ميان كارمندان بانك بايداز افراد ذيل نام برد :حميد آقا بهنيا كه خود معاون چندين بانك معروف ايران در قبل وبعد از انقلاب بوده است واكنون به افتحار باز نشستگي نايل آمده است .محمدرضا سورگي -حسين كوچي محمد كوچي-علي كوچي-مهدي الهاميان .اماازميان كارمندان پست در راس همه بايد از ذبيح الله فتاحيان نام بر دكه سالهاست به افتخار باز نشسگي نايل آمده است وهم اكنون در كار كشاورزي دستي دارد --اقاي محمد ساماني -محمد علي معنوي پور وعلي علي آبادي -علي كوچي وفرزند محمدعلي آزادگان هم از ديگر كارمندان اداره ي پست بيرجند از اين روستا بوده وهستند .ازميان كارمندان ارتش ونيروي انتظامي وراهنمايي ورانندگي هم بايد از افراد ذيل نام برد :اسحاق يادكار كارمند ژاندارمري كه به رحمت خدا رفته است -عليرضا الهاميان -محمد رضا معنوي پور هردو ازنيروهاي زبده ي نيروي انتظامي -آقاي ...صبوري از نيروهاي ويژه نيروي انتظامي ومحمدعلي كوچي از افسران زبده ونيك نام رانندگي وراهنمايي ونيز مرحوم سيد محمد رضوي كه چهل سال است به رحمت ايزدي رفته از اولين نيروهاي ژاندارمري  بوده است از سرهنگ موسي محققوبرادش علي كوچي نيز بايد به عنوان بچه هاي انقلاب وكميته انقلاب نام برد كه بتازگي باز نشست گرديده است  .ازميان كارمندان بهداري بايداز مسلم افروز وخواهرشان ونيز ياسين كوچي وفاطمه كوچي  وزهراكوچي وتعدادي ديگرنامبرد .ازميان اينها بايد از دودختر محمد علي حسن زاده مفرد نام برد كه يكي دكتر چشم وديگري دكتر داروسازمي باشد وبه خدمت مشغول است واز ريحانه ي آسايش كه بتازگي از رشته داروسازي فارغ التحصيل شده است ودر سيستان وبلوچستان مشغول به خدمت گرديده است بايد نام برد .هم چنين از خانم فتاحيان بايد به عنوان يك پرستار موفق در بيمارستانهاي بيرجند نام برد در كناراينها چندين نفر در فرودگاه هاي كشور وچندين نفر هم در دانشگاه پزشكي وتعدادي هم در كويرتاير وكارخانجات ديگر  ونيز نمايندگي روزنامه هاوقرارگاه محمد رسول الله ونيز مرزباني مشغول بكارند كه به علت نداشتن حضور ذهن از ذكر نام  آنها خودداري مي شود. ادامه ي معرفي اطلاعات ر وستاي كوچ را بوقتي ديگر موكول مي كنم .محمد حسن اسايش.10/07/ ۱۳۹۱

باسمه تعالي -برعكس همه ي آنهايي كه از روز اول مدرسه تنها از گريه ها ي خود مي گويند.من مي خواهم ا ز خوشحالي روز اول مدرسه بگويم :يكي از روزهاي دهه ي اول آبان ماه سال 1343 شمسي بودودريك بعد از ظهرآفتابي مادرم(كه خدا رحمتش كناد )با زن همسايه در پشت بام مسجد روستا -كه در كنار خانه ي ما واقع شده بود .مشغول  جمع وجور كردن گندم هاي شيرزده بود كه معمولا براي غذاي زمستان آماده مي كردند ومن هم كه دوسه روزبودبه جهت تما م شدن قالين بيكار بودم تا قالين بعدي براي بافت آماده وسر كار روي دار قالين بافي كشيده شود ومن به كارخانه باز گردم درآن بعد ظهر آفتابي با يك بچه ي ديگر دركنار مادرم مشغول بازي گوشي ودوندگي بر اطراف گنبذ مسجد بوديم كه نا گهان صداي بوق يك ماشين جيپ روسي چادري توجه ما را به خود جلب كرد با عجله به سمت ماشين رفتيم كه سه نفر از آن پياده شدند وبعد از سلام وعليك با يك نفر از مردم روستابه سمت خانه هاي ده روانه شدند تا دوري بزنند و در كوچه هاي روستا قدم زنان از وضعيت ده باخبر شوندوآقاي بهنيا به راهنما  و سپاه دانش تازه از شهر رسيده روستا را معرفي كند .من به پشت بام مسجد بر گشتم وديدم يكي از مردان ده كه فرزندش در كلاس ششم ابتدايي درروستا ي مجاور درس مي خواندبراي مادرم تعريف مي كرد ومي گفت چند روزپيش به شهر رفته بودم در شهر مي گفتند : مي خواهند براي تما م روستاها معلم مجاني بفرستند تا بچه ها را با سواد كنند.اوادامه داد : آقاي بهنيا كارمند اداره ي ثبت اسنادبيرجند به همراه يك معلم (سپاه دانش ) ويك راهنمااز شهر آمده اند تا ده را به معلم نشان بدهند .خيلي خوب است كاش چند سال قبل اين معلم ها را مي فرستادند تا ما هم بچه هاي مان را به روستاي خراشاد براي درس خواندن نمي فرستاديم.من كه ازشنيدن حرفهاي حاجي غلامرضا ذوق زده شده بودم ودر پوست نمي گنجيدم چون از دست استاد قالي باف كه هرروز مرا كتك مي زد دلم خون بود وحالا مي توانستم به بهانه ي رفتن به مدرسه از كار قاليبافي سربازنم واز دست استاد راحت شوم ونفس تازه اي بكشم .دقايقي طول كشيد تا سپاه دانش وراهنماي تعليماتي وآقاي بهنيا در كوچه هاي روستا چرخي زدند وبه ميدان ده با ز گشتند و با يك مرد ازاهالي روستا كمي صحبت كردند وبعد سپاه دانش را به باغ آقاي بهنيا بردند وبه برزگر باغ سپردند تا شب از او پذيرايي كندوراهنما ي سپاه دانش وآقاي بهنيا-خداوند هردوراغريق رحمت خودگرداند- به شهربا همان ماشين باز گشتند.من هم شناسنامه ام را از مادرم گرفتم كه صبح براي رفتن به مدرسه آماده باشم وآن شب از شادي خوابم نمي برد .خلاصه.فرداصبح شد وما در كنارجوي آبي كه ازكنار ميدان روستا واز ميان خانه هاي ده مي گذشت آب بازي مي كرديم ومادرم داشت لباس مي شست ودوسه مرد هم در ميدان ده -كه سربارريز-نام داشت منتظر بودندكه سپاه دانش با لباسهاي مرتب واطوزده حدود ساعت:/07:30 بامدادبه ميدان ده آمد وبعد از سلام وعليك واحوال پرسي بادومردي كه آنجا آماده بودند.حرفهايي زد ومعلوم شد كه بايد از مردم روستا با صداي بلند دعوت كنند تا شناسنامه هاي فرزندان مدرسه اي خود را بياورند تا سپاه دانش اسم آنها را در دفترثبت كند وبه شهر برود وبراي آنها كتاب وقلم ودفتر وغيره تهيه كند وبه روستابر گردد .يك نفر با صداي بلند جارزد وفريادزد : اهاي مردم ده !شناسنامه هاي بچه هاي خود را بياوريد تا اسم آنها رابراي مدرسه بنويسند ويك نفر برداشت وگفت كو؟بچه اي كه به مدرسه برود. همه پشت كار قاليبافي هستندوكسي بچه نمي دهد كه به مدرسه برود ومرد ديگري كه حاجي محمد نام داشت وشوهر عمه ام بود، گفت:اين بچه واشاره به من كرد ومن هم كه خيلي ذوق مدرسه رفتن داشتم ودوازده سال وهفت ماه هم سن من بودپريدم توي خانه ي خود وشناسنامه ام را فورا آوردم  وبه دست شوهر عمه ام دادم تا او بدست سپاه دانش داد.سپاه دانش اولين اسمي را كه براي مدرسه نوشت ويادداشت نمود.اسم من بود وكم كم مردم شناسنامه ها را آوردند واسم حدود سيزده (13) نفر را براي رفتن به مدرسه آقامعلم روزهاي بعد يادداشت كرد وسپس.از مردم ده براي رفتن به شهر راهنمايي و كمك خواست  تاروانه ي شهر شود روستا از خودماشين نداشت واتوبوسي هم كه از روستاي شش كيلومترپايينتريعني نوفرست  به شهر ميرفت وغروب بر مي گشت رفته بود .باز هم همان حاجي غلامرضا رفت والاغ خودرا آماده كرد ويك نالين رنگين نرم هم بر پشت الاغ گذاشت تا سپاه دانش با آن حدود 14 كيلومتر راه را بپيمايد تا به لب جاده ي بيرجند -زاهدان برسد واز آنجا با ماشينهاي عبوري كه از زاهدان مي آيند به شهربيرجند برودمن هم به سفارش صاحب الاغ مامور شدم همراه آقا معلم تالب جاده بروم والاغ را در آخر كار به روستا بر گردانم وآقا معلم رفت ودرخانه ي موقتي ديشب آماده شد وما هم با حاجي غلامرضاالاغ را به كنار قبرستان ده وكنار ّباغ آقاي بهنيا آورديم تا وقتي آقا معلم برسد بتواند سوار آلاغ شود .وقتي معلم آمد كه راهي شهر شود پرسيد چگونه بايد سوار الاغ شوم وصاحب الاغ - الاغ را بكنار  بلندي برد وبا معذرت خواهي فراوان پريد بالاي آلاغ وگفت : اين جوري سوار شويد.بعدپايين آمد والاغ را ايستاده نگه داشت تا آقا معلم با زحمت سوارالاغ شد وراه افتاديم به سوي جاده.بعد از دوساعت به كنارجاده رسيديم ونيم ساعتي هم طول كشيد تا يك كاميون باري از سمت زاهدان آمد وبا خواهش والتماس آقامعلم روزهاي بعدمن- سوار كاميون شدوبه شهر رفت ومن هم با خوشحالي آلاغ را سوارشدم وبه ده باز گشتم ولحظه شماري مي كردم كه چه وقت سپاه دانش ازشهر به روستا بر گردد؟سه روز طول كشيد تا معلم از شهربه روستاي ما كوچ نهارجان يا همان كوچ خراشاد برگشت ومقداري نقشه و وسايل ديگر با خود از شهر آورده بودومن هم در تمام اين سه شبانه روز نمي خوابيدم ومنتظر بودم معلم بيايد ومن زودتربه مدرسه بروم.شبي كه سپاه دانش به روستا باز گشت .صبح روز بعد كه 15 آبان ماه سال 1343 بود ما بعد از خوردن صبحانه آماده ي رفتن به كلاس  سپاه دانش شديم وقبل ازرسيدن به باغ آقاي بهنيا كه معلم در آن جا مستقر بودوقرار بود در همان جابه مادرس بدهد،مي خوانديم:خورشيد خانم آفتاب كن  يك مشت برنج تو آب كن   ما بچه هاي كرديم  ازسرمايي بمرديم .سرانجام سپاه دانش ازخانه بيرون آمد وماراصدا زد كه به پشت بام برويم ودر آفتاب درمقابل اتاق اومرتب بنشينيم وما هم اين كار راكرديم.معلم به نزد ما آمد وسلام كرد واسم تمامي بچه ها رايك به يك پرسيد.من آخرين نفري بودم كه در كنار ديگران در سمت راست بچه ها قرار گرفته بودم .بعدگفت :بچه ها ! اسم من :محمد رضا شاهقلي است وشمامرا به اسم آقا معلم صدا كنيد.آنگاه چند نقشه آورد وروي ديوار نصب كرد كه روي يكي، چهار قوري بودوروي ديگري چهار آهوبودوروي ديگري چهار كاهوويا روي ديگري چهار سيني بود كه يكي باسه تاي ديگر فرق داشت ومثلا يكي از قوري ها دسته نداشت ويكي ازآهوها دم نداشت و.به همين طريق .ازتماي بچه هاخواست كه :صداي آهو كاهورا با صداي بلندفرياد كنند وبگويند : اخرآهو وكاهو ٌصداي اودارد وبعد گفت درنوشتن هم آخر آهو صداي (او )دارد ونيز:گفت آخر قوري وسيني هم صداي :(اي) داردودرموردنقشه هاي بعدي هم همين طورتوضيح داد ووقتي از همه ي بچه ها خواست كه در قوري ها چه فرقي مي بينندهمه ي افراداشتباه پاسخ دادند ووقتي ازمن پرسيد : شما بگو .گفتم :يكي از قوريها دسته ندارد ويكي از آهوهادم ندارد.پرسيد اسم شما چيست ؟با خجالت گفتم:محمد حسن.آقا معلم خطاب به همه ي بچه ها گفتّ براي آقا محمد حسن دست بزنيدوهمه دست زدندوبا لاخره نزديك ظهرگفت: برويد به خانه هاي تان وبعدازظهر ساعت 2- دوبار ه به كلاس بياييد وماهم عصر به كلاس آمديم وبعداز توضيحات معلم ساعت 4 به خانه باز گشتيم در حالي كه هيچ بچه اي هم گريه نكرده بود وهمگي هم از داشتن چنين معلم خوبي خوشحال بوديم ودر پوست خود از شادي نمي گنجيديم.وبه اينترتيب روز اول ودوهفته ي اول مادر مدرسه صرف آموزش از روي نقشه ها شد وتا درسفربعدي آقامعلم از شهر براي ماكتاب ودفتر وقلم آورد واولين كلمه اي كه به ما ياد داد :آب وبابا بودومن هم درسن دوازده سالگي به مدرسه پا نهادم و توانستم در طول يك سال مدرسه سه كلاس اول ودوم وسوم را بخوانم وسال بعد راهي كلاس چهارم در روستاي مجاوريعني خراشاد شوم. واكنون كه اين خاطرات رابراي شما خوبان بيان مي كنم 48 سال از آن تاريخ گذشته است واكنون بيش از چهل وبلاگ وبيش از 90 فتوبلاگ و آلبوم عكس در سايتهاي ايراني وجهاني ايجاد كرده ام و به نوشتن مشغولم مويد باشيد يادآن روز اول مدرسه وآن معلم دور از ديار  بخيرباد  .محمد بنده خداي تعالي---

باز از كنوز رحمت والطاف كردگار                    آيات صنع در همه عالم شد آشكار

بانفحه ي صبا  دم روح القدس دميد                شد رستخيز عام به صحرا وكوهسار

با حشمت الهي شه ، نوروز زد قدم                 عفريت دي زصحنه برون شد پي فرار

زد خيمه ابر ودر وگهر  ريخت دمبدم                   صحن وسرا ودشت ودمن گشت لاله زار

پير عجوز دهر جواني زسر گرفت                       تاشد بكوهسار ، عيان جلوه ي بهار

تاشد زپرده حسن دل آراي گل عيان                  با لحن خوش  به نغمه ي داوود شد هزار

بلبل به شاخسارطرب جا گرفت وگفت                حمد خدا ونعت نبي ، مدح هفت وچار

وآنگه بخلق مژده يعيدين داد فاش                      نوروز باستاني ومولود شهريار

تا شد عيان زماه رجب ليله ي نخست                 تابنده شد زبرج ولايت مه وقار

مولود شد محمد باقر (ع) زفاطمه                        درياي علم مصطفوي ، مفخر كبار

مر آت حق شهنشه علم اليقين كزاو                  دين خدا وشرع و  نبي گفت آشكار

پنجم وصي احمد مرسل ، ولي حق                   كزاو علوم اول وآخر شد اشكار

مهرش بهار باطرب وقهراو خزيف                        حبش جنان ودشمنيش شد جهيم نار

(آذر) گدايي در اوكن زحق طلب                       زان منصب شهانه به عالم كن افتخار--

---ديوان آذر -جلد اول -ص 86-چاپ سوم-1348 شمسي -چاپ خانه ي طوس مشهد-آذرخراساني--

مژده كه شد شام محبان سحر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر---- مژده كه ميلاد بتول است بتول خرمي آل رسول است رسول شادي ارباب عقول است عقول اهل ولاگاه وصول است وصول دوستي دختر خيرالبشر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر------------ مژده كه شدطلعت زهرا عيان گشت منور همه كون ومكان شدبه خديجه ز خدا رايگان زهره ي بي مثل وعطا در زمان آنكه بود مام شبير وشبر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر---------- مژده كه رخ كرده عيان فاطمه چهره نموده بجهان فاطمه كرده جهان رشك جنان فاطمه گشته زرخ جلوه كنان فاطمه برده همي جلوه زشمس وقمر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر ------- مژده كه صديقه پديدار شد جلوه كنان مطلع انوار شد صحن چمن يكسره گلزار شد دشت ودمن تحتها الانهار شد خرم ازاو گشت جهان سربسر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر------ مژده كه خاتون دو عالم رسيد فخر زنان بانوي اعظم رسيد مايه ي فخريه ي آدم رسيد همسر حيدرشه اكرم رسيد شد متولد صدف هر گهر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر---- به نقل از ديوان آذر-جلد دوم -ص ۴۹- سروده حاج غلامرضا آذر حقيقي خراساني-انتشارات طوس مشهد - چاپ ۱۳۴۸ شمسي ----

34-یارب تو چنان کن که پریشان نشوم           محتاج برادران وخویشان نشوم

بی منت خلق خود مرا روزی ده               تا از درتو بر در ایشان نشوم.   یا الله

35-یارب زقناعتم توانگر گردان             وز نور یقین دلم منور گردان

روزی من سوخته ی سرگردان              بی منت مخلوق میسر گردان.  یاالله

36-یارب ز دو کون بی نیازم گردان         وز افسرفقر سر فرازم گردان

در راه طلب محرم رازم  گردان             زان ره که نه سوی توست بازم گردان.  یا الله

37-یارب زکمال لطف خاصم  گردان      واقف به حقایق خواصم گردان

از عقل جفاکار، دل افگار شدم              دیوانه ی خود کن وخلاصم گردان .   یا الله

38-برگوش دلم زغیب آواز رسان        مرغ دل خسته رابه پرواز رسان

یارب که به دوستی مردان رهت          این گمشده ی مرا به من باز رسان.   یا الله

39-یارب تو مرا ،به یار دمساز رسان       آوازه ی دردم به همآواز رسان

آنکس که من از فراق او غمگینم            اورا به من ومرا به اوباز رسان.  یا الله

40-ای خالق ذوالجلال وای بارخدای        تا چند روم در بدر وجای به جای

یا خانه ی امید مرا ،در بربند               یا قفل مهمات مرا در بگشای.   یا الله

41-یارب نظری برمن سر گردان کن        لطفی به من دل شده ی حیران کن

با من مکن آنچه من سزای آنم             آنچ ازکرم ولطف توزیبد آن کن. یاالله

42-یارب یارب کریمی وغفاری!           رحمان ورحیم وراحم وستاری

خواهم که به رحمت خداوندی خویش     این بنده ی شرمنده فرو نگذاری.    یا ا لله*

*-اشعار فوق که درسه قسمت تقدیم کاربران عزیز شد هر شب سحرگاهان یاهنگام سحر تعدادی ازاین ابیات توسط شوخوانان یامناجات خوانان در پشت بام مسجد ویاچندبام بلند روستا خوانده میشد وسینه به سینه ونسل به نسل آنرا ازبزرگان یاد گرفته بودندوحفظکرده بودند .وبه نسل بعدیاد می دادند تا درهرسحر ماه رمضان جهت بیدار کردن  مردم خوانده شود وهیچ کس هم نمی دانست که این اشعاراز چه کسی است ومیگفتند ازقدیم بزرگان آن را میخوانده اند ودیگران وجوانان آن را از قدیمی تر ها یاد میگرفته اند.اما بنده بعد ازمطالعت زیاد وجسجوی فراوان تعدادی از این ابیات را در رباعیات ابوسعید ابی الخیریافتم وتعداد کمتری راهم در میان رباعیات خواجه عبدالله انصاری مشاهده کردم.با آرزوی سعادت برای  همه ی روزه داران.محمد حسن اسایش

فكر نكنم شما اين شعر رو به طور كامل جايي ديده باشيد .

عصر يك جمعه ي دلگير

دلم گفت بگويم بنويسم كه چرا عشق به انسان نرسيده است؟

چرا آب به گلدان نرسيده است؟

چرا لحظه ي باران نرسيده است؟

وهر كس كه در اين خشكي دوران به لبش جان نرسيده است

به ايمان نرسيده است

و غم عشق به پايان نرسيده است.

بگو حافظ دلخسته زشيراز بيايد،

بنويسد كه هنوزم كه هنوز است چرا يوسف گمگشته به كنعان نرسيده است ؟

چرا كلبه احزان به گلستان نرسيده است؟

دل عشق ترك خورد،

گل زخم نمك خورد،

زمين مرد،

زمان بر سر دوشش غم و اندوه به انبوه فقط برد،فقط برد،

زمين مرد، زمين مرد ،

خداوند گواه است،دلم چشم به راه است،

و در حسرت يك پلك نگاه است،

ولي حيف نصيبم فقط آه است و همين آه خدايا برسد كاش به جايي،

برسد كاش صدايم به صدايي…

***

…عصر اين جمعه ي دلگير

وجود تو كنار دل هر بيدل آشفته شود حس،

تو كجايي گل نرگس؟

به خدا آه نفس هاي غريب تو كه آغشته به حزني ست زجنس غم و ماتم،

زده آتش به دل عالم و آدم

مگر اين روز و شب رنگ شفق يافته، در سوگ كدامين غم عظمي به تنت رخت عزا كرده اي؟ اي عشق مجسم!

كه به جاي نم شبنم

بچكد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت.

نكند باز شده ماه محرم كه چنين مي زند آتش به دل فاطمه آهت

به فداي نخ آن شال سياهت

به فداي رخت اي ماه!

بيا
صاحب اين بيرق و اين پرچم و اين مجلس و اين روضه و اين بزم توئي ،

آجرك الله!

عزيز دو جهان يوسف در چاه ،

دلم سوخته از آه نفس هاي غريبت

دل من بال كبوتر شده

خاكستر پرپرشده،

همراه نسيم سحري

روي پر فطرس معراج نفس گشته هوايي

و سپس رفته به اقليم رهايي،

به همان صحن و سرايي كه شما زائر آني

و خلاصه شود آيا كه مرا نيز به همراه خودت

زير ركابت

ببري تا بشوم كرب و بلايي؟

به خدا در هوس ديدن شش گوشه دلم تاب ندارد ،

نگهم خواب ندارد،

قلمم گوشه دفتر غزل ناب ندارد،

شب من روزن مهتاب ندارد،

همه گويند به انگشت اشاره

مگر اين عاشق بيچاره ي دلداده ي دلسوخته ارباب ندارد…

تو كجايي؟

تو كجايي؟

شده ام باز هوايي،شده ام باز هوايي…

***

گريه كن

گريه وخون گريه كن، آري

كه هر آن مرثيه را خلق شنيده است

شما ديده اي آن را

و اگر طاقتتان هست،

كنون من نفسي روضه ز مقتل بنويسم،

و خودت نيز مدد كن كه قلم در كف من

هم چو عصا در يد موسي بشود چون تپش موج مصيبات بلند است،

به گستردگي ساحل نيل است،

و اين بحر طويل است

وببخشيد كه اين مخمل خون، بر تن تبدار حروف است

كه اين روضه ي مكشوف لهوف است،

عطش بر لب عطشان لغات است

و صداي تپش سطر به سطرش همگي موج مزن آب فرات است،

و ارباب همه سينه زنان، كشتي آرام نجات است ،

ولي حيف كه ارباب «قتبل العبرات» است،

ولي حيف كه ارباب«اسير الكربات» است،

ولي حيف هنوزم كه هنوز است

حسين ابن علي تشنه ي يار است

و زني محو تماشاست زبالاي بلندي،

الف قامت او دال و همه هستي او در كف گودال و سپس آه كه «الشّمرُ …»

خدايا چه بگويم «كه شكستند سبو را و بريدند …»

دلت تاب ندارد

به خدا با خبرم

مي گذرم از تپش روضه كه خود غرق عزايي،

تو خودت كرب و بلايي،

قسمت مي دهم آقا به همين روضه كه در مجلس ما نيز بيايي،

تو كجايي … تو كجايي… .

شاعر :

سيد حميدرضا برقعي-به نقل از سايت مسجدمقدس جمكران -كانون وبلاگهاي مهدوي

مژده كه شد شام محبان سحر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر---- مژده كه ميلاد بتول است بتول خرمي آل رسول است رسول شادي ارباب عقول است عقول اهل ولاگاه وصول است وصول دوستي دختر خيرالبشر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر------------ مژده كه شدطلعت زهرا عيان گشت منور همه كون ومكان شدبه خديجه ز خدا رايگان زهره ي بي مثل وعطا در زمان آنكه بود مام شبير وشبر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر---------- مژده كه رخ كرده عيان فاطمه چهره نموده بجهان فاطمه كرده جهان رشك جنان فاطمه گشته زرخ جلوه كنان فاطمه برده همي جلوه زشمس وقمر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر ------- مژده كه صديقه پديدار شد جلوه كنان مطلع انوار شد صحن چمن يكسره گلزار شد دشت ودمن تحتها الانهار شد خرم ازاو گشت جهان سربسر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر------ مژده كه خاتون دو عالم رسيد فخر زنان بانوي اعظم رسيد مايه ي فخريه ي آدم رسيد همسر حيدرشه اكرم رسيد شد متولد صدف هر گهر ماه رخ فاطمه شد جلوه گر---- به نقلاز ديوانآذر-جلد دوم -ص ۴۹- سروده حاج غلامرضا آذر حقيقي خراساني-انتشارات طوس مشهد - چاپ ۱۳۴۸ شمسي ----

امام حسن عسكري(ع) درولادت امام حسن عسكري :مژده كه شد چهره نما عسكري گشت عيان نور خدا عسكري مژده كه در جلوه رخ يار شد جلوه كنان مظهر دادار شد حسن حشن باز پديدار شد كون ومكان مطلع الانوار شد گشت زرخ پرده گشا عسكري گشت عيان نور خدا عسكري مژده به ياران كه حسن آمده عسكري آن فخر زمن آمده خرمي دهر كهن آمده8 آز مه رخ پرده فكن آمده كرده عيان ماه لقا عسكري گشت عيان نور خدا عسكري مژده كه در هشتم ثاني ربيع گشته عيان عارض بدرعسكري شكر خداوند بصير وسميع كزرخ آن شمس مقام رفيع داده در ايجاد صفا عسكري گشت عيان نور خدا عسكري مژده كهپيري جهان شد جوان گشت منور همه كون ومكان شد متولد شه با عز وشان شبل نقي والد شاه زمان نور خداشمس هدي عسكري گشت عيان نور خدا عسكري --- به نقل از ديوان آذر جلد دوم-ص138-چاپخانه طوس مشهد -1382 هجري قمري- برچسب‌ها: گشت عيان نورخدا عسكري, پرده گشاعسكري, نور خدا, شمس هدي عسكري ادامه مطلب + نوشته شده در ساعت 15:17 توسط mha3131 | يك نظر عيد غدير مباركباد عيد غدير مبارك باد برچسب‌ها: عيد غدير مبارك با د, جشن غدير مبارك باد, خطابه غدير, غدير خم + نوشته شده در ساعت 11:28 توسط mha3131 | يك نظر ولادت باسعادت رسول الله (ص) مژده كه ميلاد شه خاتم است عيد سعيد نبي اكرم است مزده كه مسروري عالم رسيد خرمي عالم وآدم رسيد هادي كل ُ سيد خاتم رسيد منجي عالم شه اكرم رسيد خرم از او خاطره ي عالم است عيد سعيد نبي اكرم است---- مزده كه بي پرده رخ يار شد جلوه ي محبوب پديدارشد كعبه از او مطلع انوار شد دشت ودمن تحت الانهار شد عالم ايجاد از او خرم است عيد سعيد نبي اكرم است---- مزده كه شد نور خدا آشكار يافت تولد شه ملك وقار احمد محمود شه تاجدار آنكه به ايجاد بود شهريار اهل ولا خرمي عالم است عيد سعيد نبي اكرم است --- مژده كه پير فلك آمد جوان گشت منور همه كون ومكان از رخ دلجوي شه انس وجان فخر بشر خاتم پيغمبران آنكه از او فخر بني آدم است عيد سعيد نبي اكرم است جاد اول ديوان آذر خراساني (حاج سيد غلامرضا آذر حقيقي-چاپ افست اسلاميه -مشهد-چاپ چهارم -1348 شمسي ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ده مژده كه ختم انبيا ظاهر شد انوار تجلي خدا ظاهر شد فرمان محمدا رسول الهي بهرش زكريم ذوالعطا ظاهر شد --ص28 -ارمغان كربلا -نادعلي كربلايي-انتشارات خزر-تهران----------- -----------------------------(خورشيدسعادت)------- --------------------- البشارت كه بما صبح سعادت آمد مفخر كون ومكان باعث خلقت آمد روشن از نور جمالش همه ي عالم شد عقل كل ختم رسل مظهر رجمت آمد نبي مكي امي زپس پرده ي غيب از پي راهنمايي وهدايت آمد كلبه ي بنت وهب طعنه بعالم زد وگفت كه به آ غوش من آن شمس سعادت آمد طاق كسري عجم طاقت ديدار نداشت جاري از رود سماوي ،يد عصمت آمد لات واصنام بخاك از سر خجلت افتاد سرنگون تخت شهان زان يد قدرت آمد دسته دسته ملكاز عالم بالا به زمين شادمان ف تلبيه گو بهرزيارت آمد رانده ابليس شد از عالم بالا گفتا اين چه شوديست مگر روز قيامت آمد گفت جبريل جوابش كه زسر حد كمال شافع محشر وفرمانده ي امت آمد باد ، گو مژده رساند بسليمان جهان كه شه عرش مكان ،حامل رفعت آمد يوسف مصر دگر حسن فروشي نكند چون كه بيند بجهان كان ملاحت آمد دگر از حاتم طايي نتوان گفت سخن زانكه بهر كرم و لطف وسخاوت آمد زكمالش ،زجمالش ،زمقامش زخدا احسن الله وتبارك بشهادت آمد حامل حكم خدا فخريه بنمايد چون خادم درگه آن شمس ولايت آمد مدح اوزينت قرآن الهي باشد فرق او مفتخر تاج نبوت آمد آيه آيه همه ي معني قرآن كريم شاهد خوبي اين منجي امت آمد هم به انجيل وزبور وصحف وتوراتش مدح وتوصيف محمد زدرايت آمد تهنيت باد به افراد مسلمان جهان نقطه ي مركزي روز شفاعت آمد (كربلايي) زگدايي در خانه ي او شكر لله كه دلت كنج محبت آمد--- ----به نقل از ارمغان كربلا(كتاب سوم) نادعلي كربلايي-انتشارات خزر -تهران-

ميلاد حسن  سبط رسول است امشب                   تبريك بزهراي بتول است امشب

شادند محمد وعلي زاين مولود                              خوش باش دعاي ما قبول است امشب ----

در كاخ نزول وحي ، قرآن آمد                                   با آيه ي نور ، نور يزدان آمد

از فاطمه وساقي كوثر ، پسري                                با نور محمدي نمايان آمد-----

--------سرود ولادت اما مجتبي( كريم اهل بيت )عليه السلام----------

پيك شادي دوستان را خوش خبر آورده است                خوش خبر بر دوستان پيك سحر آورده است

نيمه ي ماه خدا ، ماهي دگر آورده است                      سينه ي سينا عيان نور از شجر آورده است

--مژده اي اهل ولا طوبي ثمر آورده است                    يا محمد دخترت امشب پسر آورده است ----

باز شد بار دگر از مرحمت درهاي خق                          باب دوزخ بسته شد از لطف بي همتاي حق

بر سفير اعظم آمد آيت كبراي حق                             نيمه ي ماه صيام از بهر مهمانهاي حق

---نعمت بي منتها از داد گر آورده است                      يا محمد دخترت امشب پسر آورده است ---

نور باران آسمان گرديده از ماه زمين                               شد منور زاين تجلي كاخ دانشگاه دين

آشكار از بارگاه طيبين وطاهرين                                سبط اكبر آمده از دخت ختم المرسلين

---پيشوا ، بر امت خيرالبشر آورده است                      يا محمد دخترت امشب پسر آورده است ---

دسته دسته بر زمين آمد ملك از آسمان                       بهر تبريك وبشارت سوي ختم مرسلان

بحر رحمت شد بطغيان زامر خلاق جهان                      دست قدرت ازدودرياي شرف  امشب عيان

---ازبراي ساقي كوثر ، گهر آورده است                       يا محمد دخترت امشب پسر آورده است----

ماه گردون چشم عبرت دوخته سوي زمين              ازبراي كسب فيض از چهره ي خورشيد دين

كاخ وحي كبريا روشن شداز نور مبين                       چشم عين الله اعظم باد روشن كين چنين

---زهره ظاهر ازگريبانش قمر آورده است                       يا محمد دخترت امشب پسر آورده است ---

آمد آن استاد دانشگاه ختم الانبيا                                   آمد آن روشنگر برنامه ي صلح وصفا

آمد آن رهبر كه حق را سازد از باطل جدا                             پرده از رخ بر گرفات آيينه ي ايزد نما

---جلوه ي حسنش جهان را زيب وفر آورده است               يا محمد دخترت امشب پسر آورده است---

زاده ي ياسين والرحمن ورمز هل اتي                                 سيد جنت كه جنت باشدازاو ،پربها

شمس افلاك جلالت ، زينت اهل كسا                             مجتبي، نورالهدي ،فخرالدجا ،كنزالخفا

---از حجاب غيب امشب سر بدر آورده است                   يا محمد دخترت امشب پسر آورده است ---

كرده نوراني جهان را دختر خيرالانام                              ظاهر آورده زخود برشير حق ، بدر تمام

راضيه ، مرضيه ، زهرا ، فاطمه ، ام الامام                      شد زديدار دلآراي عزيزش ، شادكام

---گنج حلم وعلم ودانش بر بشر آورده است                  يا محمد دخترت امشب پسر آورده است --

شاد وخرم زين پسر پيغمبر والا تبار                              لب گشوده همچنان  گل بهر شكر كردگار

كآمده ازدخترش،زهرا ، امامي آشكار                            قهرمان علم ودانش ، خوش دال افتخار

--ازبراي شيعه ي اثني عشر آورده است                        يا محمد دخترت امشب پسر آورده است ---

تشنه ي آب ولا را گو كه آمد بحر علم                             آنكه جاري گردد ازاو صد هزاران نهرعلم

آنكه گفتارش بود زينتفزاي دهر علم                               صانع قدرت نام از بهر باب شهر علم

--در مدينه از كرم در كوب زر آورده است                      يا محمد دخترت امشب پسر آورده است---

هركسي دارد ولاي آن شه دنيا ودين                          يا علي محشور ميگردد بفردوس برين

دشمنانش را بسوزد نار روز واپسين                        ( كربلايي ) زاين مديحه حضرت روح الامين

--ازبراي طوطي طبعت شكر آورده است                    يا محمد دخترت امشب پسر آورده است---

--نقل از صص ۷۷-۸۰ -ارمغان كربلا كتاب سوم -اثر طبع نادعلي كربلايي (پدر شهيدين كربلايي)-انتشارات خزر -تهران

مژده كه شد شام محبان سحر                                ماه رخ فاطمه شد جلوه گر----

مژده كه ميلاد بتول است بتول                               خرمي آل رسول است رسول

شادي ارباب عقول است عقول                               اهل ولاگاه وصول است وصول

دوستي دختر خيرالبشر                          ماه رخ فاطمه شد جلوه گر------------

مژده كه شدطلعت زهرا عيان                              گشت منور همه كون ومكان

شدبه خديجه ز خدا رايگان                                 زهره ي بي مثل وعطا در زمان

آنكه بود مام شبير وشبر                           ماه رخ فاطمه شد جلوه گر----------

مژده كه رخ كرده عيان فاطمه                                چهره نموده بجهان فاطمه

كرده جهان رشك جنان فاطمه                              گشته زرخ جلوه كنان فاطمه

برده همي جلوه زشمس وقمر                               ماه رخ فاطمه شد جلوه گر -------

مژده كه صديقه پديدار شد                                   جلوه كنان مطلع انوار شد

صحن چمن يكسره گلزار شد                               دشت ودمن تحتها الانهار شد

خرم ازاو گشت جهان سربسر                             ماه رخ فاطمه شد جلوه گر------

مژده كه خاتون دو عالم رسيد                            فخر زنان بانوي اعظم رسيد

مايه  ي فخريه ي آدم رسيد                             همسر حيدرشه اكرم رسيد

شد متولد صدف هر گهر                                 ماه رخ فاطمه شد جلوه گر----

به نقلاز ديوانآذر-جلد دوم -ص ۴۹- سروده حاج غلامرضا آذر حقيقي خراساني-انتشارات طوس مشهد -

چاپ ۱۳۴۸ شمسي ----

باسمه تعالی -برعکس همه ی آنهایی که از روز اول مدرسه تنها از گریه ها ی خود می گویند.من می خواهم ا ز خوشحالی روز اول مدرسه بگویم :یکی از روزهای دهه ی اول آبان ماه سال 1343 شمسی بودودریک بعد از ظهرآفتابی مادرم(که خدا رحمتش کناد )با زن همسایه (مادر حاجی کلوخ)در پشت بام مسجد روستا -که در کنار خانه ی ما واقع شده بود .مشغول  جمع وجور کردن گندم های شیرزده بود که معمولا برای غذای زمستان آماده می کردند ومن هم که دوسه روزبودبه جهت تما م شدن قالین بیکار بودم تا قالین بعدی برای بافت آماده وسر کار روی دار قالین بافی کشیده شود ومن به کارخانه باز گردم درآن بعد ظهر آفتابی با یک بچه ی دیگر درکنار مادرم مشغول بازی گوشی ودوندگی بر اطراف گنبذ مسجد بودیم که نا گهان صدای بوق یک ماشین جیپ روسی چادری توجه ما را به خود جلب کرد با عجله به سمت ماشین رفتیم که سه نفر از آن پیاده شدند وبعد از سلام وعلیک با یک نفر از مردم روستابه سمت خانه های ده روانه شدند تا دوری بزنند و در کوچه های روستا قدم زنان از وضعیت ده باخبر شوندوآقای بهنیا به راهنما  و سپاه دانش تازه از شهر رسیده روستا را معرفی کند .من به پشت بام مسجد بر گشتم ودیدم یکی از مردان ده(حاجی غلامرضا) که فرزندش در کلاس ششم ابتدایی درروستا ی مجاور درس می خواندبرای مادرم تعریف می کرد ومی گفت چند روزپیش به شهر رفته بودم در شهر می گفتند : می خواهند برای تما م روستاها معلم مجانی بفرستند تا بچه ها را با سواد کنند.اوادامه داد : آقای بهنیا کارمند اداره ی  دتدگستریبیرجند به همراه یک معلم (سپاه دانش ) ویک راهنمااز شهر آمده اند تا ده را به معلم نشان بدهند .خیلی خوب است کاش چند سال قبل این معلم ها را می فرستادند تا ما هم بچه های مان را به روستای خراشاد برای درس خواندن نمی فرستادیم.من که ازشنیدن حرفهای حاجی غلامرضا ذوق زده شده بودم ودر پوست نمی گنجیدم چون از دست استاد قالی باف که هرروز مرا کتک می زد دلم خون بود وحالا می توانستم به بهانه ی رفتن به مدرسه از کار قالیبافی سربازنم واز دست استاد راحت شوم ونفس تازه ای بکشم .دقایقی طول کشید تا سپاه دانش وراهنمای تعلیماتی وآقای بهنیا در کوچه های روستا چرخی زدند وبه میدان ده با ز گشتند و با یک مرد ازاهالی روستا کمی صحبت کردند وبعد سپاه دانش را به باغ آقای بهنیا بردند وبه برزگر باغ سپردند تا شب از او پذیرایی کندوراهنما ی سپاه دانش(مرحوم لطفی) وآقای بهنیا-خداوند هردوراغریق رحمت خودگرداند- به شهربا همان ماشین باز گشتند.من هم شناسنامه ام را از مادرم گرفتم که صبح برای رفتن به مدرسه آماده باشم وآن شب از شادی خوابم نمی برد .خلاصه.فرداصبح شد وما در کنارجوی آبی که ازکنار میدان روستا واز میان خانه های ده می گذشت آب بازی می کردیم ومادرم داشت لباس می شست ودوسه مرد هم در میدان ده -که سربارریز-نام داشت منتظر بودندکه سپاه دانش با لباسهای مرتب واطوزده حدود ساعت:/07:30 بامدادبه میدان ده آمد وبعد از سلام وعلیک واحوال پرسی بادومردی که آنجا آماده بودند.حرفهایی زد ومعلوم شد که باید از مردم روستا با صدای بلند دعوت کنند تا شناسنامه های فرزندان مدرسه ای خود را بیاورند تا سپاه دانش اسم آنها را در دفترثبت کند وبه شهر برود وبرای آنها کتاب وقلم ودفتر وغیره تهیه کند وبه روستابر گردد .یک نفر  (موسی حسین محمد حسینا)با صدای بلند جارزد وفریادزد : آهای مردم ده !شناسنامه های بچه های خود را بیاورید تا اسم آنها رابرای مدرسه بنویسند ویک نفر(محمد علی غلام حسین کر بلایی علی) برداشت وگفت کو؟بچه ای که به مدرسه برود. همه پشت کار قالیبافی هستندوکسی بچه نمی دهد که به مدرسه برود ومرد دیگری که حاجی محمد نام داشت وشوهر عمه ام بود، گفت:این بچه واشاره به من کرد ومن هم که خیلی ذوق مدرسه رفتن داشتم ودوازده سال وهفت ماه هم سن من بودپریدم توی خانه ی خود وشناسنامه ام را فورا آوردم  وبه دست شوهر عمه ام دادم تا او بدست سپاه دانش داد.سپاه دانش اولین اسمی را که برای مدرسه نوشت ویادداشت نمود.اسم من بود وکم کم مردم شناسنامه ها را آوردند واسم حدود سیزده (13) نفر را برای رفتن به مدرسه ،آقامعلم روزهای بعد یادداشت کرد وسپس.از مردم ده برای رفتن به شهر راهنمایی و کمک خواست  تاروانه ی شهر شود روستا از خودماشین نداشت واتوبوسی هم که از روستای شش کیلومترپایینتریعنی نوفرست  به شهر میرفت وغروب بر می گشت رفته بود .باز هم همان حاجی غلامرضا رفت والاغ خودرا آماده کرد ویک نالین رنگین نرم هم بر پشت الاغ گذاشت تا سپاه دانش با آن حدود 14 کیلومتر راه را بپیماید تا به لب جاده ی بیرجند -زاهدان برسد واز آنجا با ماشینهای عبوری که از زاهدان می آیند به شهربیرجند برودمن هم به سفارش صاحب الاغ مامور شدم همراه آقا معلم تالب جاده بروم والاغ را در آخر کار به روستا بر گردانم وآقا معلم رفت ودرخانه ی موقتی دیشب آماده شد وما هم با حاجی غلامرضاالاغ را به کنار قبرستان ده وکنار ّباغ آقای بهنیا آوردیم تا وقتی آقا معلم برسد بتواند سوار آلاغ شود .وقتی معلم آمد که راهی شهر شود پرسید چگونه باید سوار الاغ شوم وصاحب الاغ - الاغ را بکنار  بلندی برد وبا معذرت خواهی فراوان پرید بالای آلاغ وگفت : این جوری سوار شوید.بعدپایین آمد والاغ را ایستاده نگه داشت تا آقا معلم با زحمت سوارالاغ شد وراه افتادیم به سوی جاده.بعد از دوساعت به کنارجاده  خاکی قدیم بیرجند - زاهدان -رسیدیم ونیم ساعتی هم طول کشید تا یک کامیون باری از سمت زاهدان آمد وبا خواهش والتماس آقامعلم روزهای بعدمن- سوار کامیون شدوبه شهر رفت ومن هم با خوشحالی الاغ را سوارشدم وبه ده باز گشتم ولحظه شماری می کردم که چه وقت سپاه دانش ازشهر به روستا بر گردد؟سه روز طول کشید تا معلم از شهربه روستای ما کوچ نهارجان یا همان کوچ خراشاد برگشت ومقداری نقشه ووسایل دیگر با خود از شهر آورده بودومن هم در تمام این سه شبانه روز نمی خوابیدم ومنتظر بودم معلم بیاید ومن زودتربه مدرسه بروم.شبی که سپاه دانش به روستا باز گشت .صبح روز بعد که 15 آبان ماه سال 1343 بود ما بعد از خوردن صبحانه آماده ی رفتن به کلاس  سپاه دانش شدیم وقبل ازرسیدن به باغ آقای بهنیا که معلم در آن جا مستقر بودوقرار بود در همان جابه مادرس بدهد،می خواندیم:خورشید خانم آفتاب کن  یک مشت برنج تو آب کن   ما بچه های کردیم  ازسرمایی بمردیم .سرانجام سپاه دانش ازخانه بیرون آمد وماراصدا زد که به پشت بام برویم ودر آفتاب درمقابل اتاق اومرتب بنشینیم وما هم این کار راکردیم.معلم به نزد ما آمد وسلام کرد واسم تمامی بچه ها رایک به یک پرسید.من آخرین نفری بودم که در کنار دیگران در سمت راست بچه ها قرار گرفته بودم .بعدگفت :بچه ها ! اسم من :محمد رضا شاهقلی است وشمامرا به اسم آقا معلم صدا کنید.آنگاه چند نقشه آورد وروی دیوار نصب کرد که روی یکی، چهار قوری بودوروی دیگری چهار آهوبودوروی دیگری چهار کاهوویا روی دیگری چهار سینی بود که یکی باسه تای دیگر فرق داشت ومثلا یکی از قوری ها دسته نداشت ویکی ازآهوها دم نداشت و.به همین طریق .ازتمای بچه هاخواست که :صدای آهو کاهورا با صدای بلندفریاد کنند وبگویند : اخرآهو وکاهو ٌصدای (او)دارد وبعد گفت :درنوشتن هم آخر آهو صدای (او )دارد ونیز:گفت آخر قوری وسینی هم صدای :(ای) داردودرموردنقشه های بعدی هم همین طورتوضیح داد ووقتی از همه ی بچه ها خواست که در قوری ها چه فرقی می بینندهمه ی افراداشتباه پاسخ دادند ووقتی ازمن پرسید : شما بگو .گفتم :یکی از قوریها دسته ندارد ویکی از آهوهادم ندارد.پرسید اسم شما چیست ؟با خجالت گفتم:محمد حسن.آقا معلم خطاب به همه ی بچه ها گفتّ برای آقا محمد حسن دست بزنیدوهمه دست زدندوبا لاخره نزدیک ظهرگفت: بروید به خانه های تان وبعدازظهر ساعت 2 دوبار ه به کلاس بیایید وماهم عصر به کلاس آمدیم وبعداز توضیحات معلم ساعت 4 به خانه باز گشتیم در حالی که هیچ بچه ای هم گریه نکرده بود وهمگی هم از داشتن چنین معلم خوبی خوشحال بودیم ودر پوست خود از شادی نمی گنجیدیم.وبه اینترتیب روز اول ودوهفته ی اول مادر مدرسه صرف آموزش از روی نقشه ها شد وتا درسفربعدی آقامعلم از شهر برای ماکتاب ودفتر وقلم آورد واولین کلمه ای که به ما یاد داد :آب وبابا بودومن هم درسن دوازده سالگی به مدرسه پا نهادم ومن توانستم در طول یک سال مدرسه سه کلاس اول ودوم وسوم را بخوانم وسال بعد راهی کلاس چهارم در روستای مجاوریعنی خراشاد شوم.معلم ما که محمد رضا شاهقلیفرزند سرهنگ شاه قلی-وزیربهداری آن زمانیعنی دوره پهلویدوم بود در همان هفته اول مردم را جمع کرد وراه مشین رو بین کوچ وخراشادرا برای آمدن اتوبوسبرای هرروز به کوچآماده کرد ویادم هست که سنگهای سختیکه در مسیر جاده بود وهیچ کس نمی توانست بشکندوخرد کند خود معلم پتک وکلنگ بدست گرفت وسنگهای سخت را خرد کرد تاراه جاده هموار شودوتا آخرروزهم همراه مردم کار جاده را سرپرستی وحتی کمک می کرد تاراه برای اتوبوس آماده شود وقرارشد هرروزاتوبوس بیاید ومردم را به شهر ببردوشبهم آنهارا برگرداند مردم ده از همان روز اول صبحهاکه بلند می شند کوچه های روستا را آب وجاروب می نمودند تا اگر سپاه دانش از کوچه ها بگذرد - مسیر کوچه ها عاری از خاکروه وپهن گوسفند باشد وبوی خوش اسفند از کوچه های ده به مشام برسد . کار دیگری که سپاه دانش کوچ کرد در همان هفته های اول ودوم ازمردم خواست که برای ساختن مدرسه در کوچبا هم همکاری کنند ومردم هم این کار راکردند بطوریکه برای سال بعد مدرسه کوچ ساخته شد چند ماه اول در خانه های مردم کلاس تشکیل می شد واما از سال بعد در مدرسه کوچ که در جوارمسجد وروی زمین حمام قدیمی کوچ ساخته شد- کلاسها تشکیل شد .خوب یادم است که در چند ماه اول یک کلاس خواندیم ودر چند ماه بعد همه کلاس دوم را میخواندیمولی من در نیمه های کلاس دوم یک روزاز آقامعلمدر خواست کرد که اجازه دهد با کلاس دوم کلاس سوم را هم بخوانم اگرمعلم برای من از شه کتاب سوم بیاورد .معلم گفت بیا شب خانه با هم صحبتی کنیم - آخرروزرفتم آب خوردن برای معلم از سر قنات روستا آوردم وطبق معمول مثل روزهای گذشته بشکه وسط حیاط رااز آب غیر شرب برای شستن دست وصورت وشستن ظروف آز جوی روستا پر آب کردم واول شب به خانه معلم رفتم البته با خجالت ونشستم .معلم از من کا غد خواست ویک ضرب 14 رقمی ضرب در 12 رقم روی کاغذ نوشت وگفت این را فردا عمل کن وبرای من فرداشب بیاور .من رفتم خانه خود وخوابیدم وصبح هم در دو نوبت به مدرسه رفتم ولی عصر که تعطیل شدم به یک کار خانه قالین بافی رفتم ودر حالی که آنها صحبت می کردند وبسیار با هم حرف می زدند من عمل ضرب رادر یک ساعت ونیم انجام دادم ویادم نمی رودکه وقتی مجموع اعداد-114 می شد لحظه ای ماندم که چه بکنم ولی 4 را نوشتم و11 را نگه داشتم برای جمع با عدد بعدی وشب که باز به خانه سپاه دانش رفتم او سه همکارش را دعوت داشت آنهارا با پسر دایی ام دراتاق درونی نگه داشت وخود به اتاق دیگر آمد وبیش از سه ساعت مشغول رسیدگی بودکه من درست عمل کرده ام یا خیر - سه بار هم گفت : اشتباه است ومن اجازه خواستم که معلم دوباره حساب کند وسر انجام به نتیجه رسید که او اشتباه کرده وعمل ضرب من درست انجام شده است وهمه چهارنفرساعت دوازده نیمه شب مرا مورد تشویق قرار دادند .چند روز بعد که معلم به شهر رفت سه دست کتاب سوم دبستان برای من وغلامرضا مقامی ورمضان محمد علی غلام حسین کربلایی علی که هردو هم شبانه می خواندنداز شهر آورده بودوازشب بعدهر سه نفر ساعتی به خانه معلم می رفتیم تا او حساب واعداد کسری وعلوم سوم دبستان را به مایاد بدهد واین عمل حدود یک هفته بیشتر طول نکشید وما خود بقیه کتابهار اخواندیم وهم زمان با امتحان کلاس دوم -امتحان کلاس سوم را هم از ما گرفت وبا نمره عالی قبول شدیم ویک روز قبل ازخداحافظی با مردم روستا کارنامه های ما سه نفر را با یک نامه داد که به رییس مدرسه خراشادکه پدر دکتر رضوانی بود تحویل دهیم وبرای کلاس چهارم دبستان ثبت نام کنیم والبته آنروز دوسه روز قبل از شروع امتحان ثلث اول مدرسه هابود.نامه وکارنامه هارابه خراشاد بردیم وثبت نام انجام شدوالبته رییس مدرسه یک امتحان سخت از حساب ازما قبل از ثبت نام گرفت ووقتی اطمینان از سوادماپیدا کردوثیت نام ما حتمی شد وگفت از فردا به مدرسه خراشادبیایید.ما به کوچ باز گشتیم وفردا صبح که ما راهی خراشاد می شدیم -معلم خوب ما هم با مردم خداحافظی می نمود در حالیکه همه مردم روستا برای اوگریه می کردند وما بچه ها هم از این که این معلم ازروستای مابرای همیشه می رفت بسیار گریان بودیم ومعلم رفت وماهم روانه دبستان خراشاد شدیم واکنون که این خاطرات رابرای شما خوبان بیان می کنم 50 سال از آن تاریخ گذشته است ومن نیز بعداز سی سال خدمت دبیری درآموزش وپرورش  بیش از ده سال است که باز نشسته شده ام واکنون بیش از نود وبلاگ وده ها فتوبلاگ و آلبوم عکس در سایتها ی مختلف ایجاد کرده .وبسیار خوشحالم که هماینک- از اثر تلاش مرحوم میر محمد بهنیا وآن سپاه دانش که مدرسه کوچ  با همت  انان -بنیان نهاده شدوامروز نزدیک 200 نفراز فرزندان کوچ کارمند دولت هستندوبیش از 17 نفر از فرزندان کوچ مدرک دکترا دارندآن هم در رشته های سخت تحصیلی واین مهم مقدور نمی شداگر تلاش وعشق وعلاقه مرحوم حاج میر محمد بهنیا به کوچ ومردم آن وجودنداشت وآن معلم نازنین به کوچ نمی آمد. پس لازم است نسلهای آینده وفرزندان امروز کوچ قدر این مردان نیک وبزرگوار را بخوبی درک کنند وهمواره آن را از یاد نبرندوشاکر باشند. محمد حسن اسایش----