فلك باآل پيغمبر بسي جور وجفا كردي     ستم اندازه اي دارد ،توبيحد ظلمها كردي

شدي همدست با دونان ،نمودي جور با خوبان    نه خوفيدر دل از فدا، نه شرم از مصطفي كردي

زگلزارنبوت هرگلي كاندر وجود آمد         زگلشن چيديش ، بردي بخواري مبتلا كردي

فلك ! داني چها كردي به آل احمد مختار        يكايك را زملك آواره وبي اقربا كردي

غريب وبيكس ومسموم آن هم با لب عطشان    چنين ظلمي بعالم كس نكرده ، تو چرا كردي

بوقت احتضارش از چه بستي در بروي او   چه خونها زين عزا اندر دل اهل ولا كردي

زبعد فوت جسمش را فكندي از چه روي بام    عجب دارم كه همسر از چه آن جور وجفاكردي

شهي كه سايه ي لطفش بفزق خلق ايجاد است         تنش را سايه بان از از بال مرغان هوا كردي

فلك از جور تو نالم ويا از جور ام الفضل         تو آن بيدادهاكردي ويا آن بيوفاكردي 

اگر چه نيست تقصير تو ليك از سوز دل گويم            كه عالمرا چو آذر زين عزا ، نوحه سرا كردي

--به نقل از : ديوان سيد غلامرضا آذر حقيقي خراساني -جلد اول-صص ۱۲۳-۱۲۴ انتشارات طوس -مشهد -چاپ سوم -۱۳۴۸ هجري شمسي